“A key strategy to get rid of the paradox and its danger is to try to de-activate the built-in social rules of people, by triggering an explicit counter-effect mechanism and so turning unconscious social behavior into conscious anti-social behavior.“
Massimo Marchiori
Gedragsonderzoek RIVM
De gedragsunit van het RIVM verwijst in een document van 1 september 2020 naar een onderzoek van Massimo Marchiori. Hierin wordt gepleit voor het veranderen van onbewust sociaal gedrag in bewust antisociaal gedrag.
Dit kan via visuele stimuli als mondkapjes, waarbij het effect van zelfgemaakte mondkapjes groter zou zijn.
-Massimo Marchiori spreekt van een verandering van onbewust sociaal gedrag in bewust antisociaal gedrag. Vindt het RIVM dit wenselijk? - In het document van 1 september wordt gesproken over het verstrekken van 'niet alleen informatie', maar ook 'empathie-verhogende berichten'. Acht het RIVM de burger in staat om zelf afwegingen te maken? - In diverse publicaties, waaronder onderstaand document, wordt aangegeven dat de mondkapjes gedragsverandering tot doel hebben: het gaat hierbij om afstand houden. Heeft afstand houden nut? Als afstand houden geen nut blijkt te hebben, komt dan ook de mondkapjesplicht te vervallen? -Marchiori beschrijft dat zelfgemaakt mondkapjes tijdens zijn onderzoek leidden tot meer afstand. Is er sprake van een verband met de oorspronkelijke plicht tot het dragen van niet-medische mondkapjes en de instructies op de website van de Rijksoverheid voor het zelf maken van mondkapjes?
Naleving van richtlijnen rond social distancing en afstand houden: inzichten vanuit de gedragswetenschappelijke literatuur
RIVM, gedragsunit
“Geef dus niet alleen maar informatie over de regels, maar gebruik empathie-verhogende berichten waarin ook de mogelijkheid wordt
benadrukt dat men anderen (en nog beter: kwetsbare, identificeerbare dierbaren) besmet. Laat hiermee dus de consequenties van regelschending zien.”
“Het inzetten van visuele stimuli zoals mondkapjes en veiligheidsbrillen kan mogelijk behulpzaam zijn in het bewustmaken van besmettingsgevaar door fysieke nabijheid (Marchiori 2020, preprint).”
(zie onder een fragment uit dit onderzoek)
“..Het gebruik van een mondkapje door de “social distancing belt” drager vergrootte de gemiddelde afstand tot 58 cm een medisch mondkapje en 69 cm met een zelfgemaakt mondkapje. Het gebruik van een veiligheidsbril in combinatie met een mondkapje vergrootte de afstand nogmaals significant naar gemiddeld 79 cm voor een bril met medisch mondkapje en naar 92 cm voor een bril met zelfgemaakt mondkapje. Gebaseerd op deze uitkomsten suggereert de auteur dat het gebruik van visuele stimulansen zoals mondkapjes en veiligheidsbrillen behulpzaam kan zijn in het bewustmaken van besmettingsgevaar door fysieke nabijheid.“
Bron: RIVM/gedragsonderzoek
Onderzoek Marchiori
Marchiori beschrijft een paradox: hij concludeert dat mensen zonder mondkapje of veiligheidsbril minder afstand houden. Hij verklaart dat dit een gevolg zou zijn van onbewust sociaal menselijk gedrag dat, via visuele stimuli die gevaar uitstralen, kan worden veranderd in bewust antisociaal gedrag.
(zie blauwe tekst hieronder en bijlage)
COVID-19 and the Social Distancing Paradox: dangers and solutions
Massimo Marchiori
The common behavior of Social Distancing exhibits a paradoxical and very dangerous behavior, which could explain the relative inefficiency of Social Distancing alone to disable the virus spreading. The essence of this paradox probably lies in the intrinsic social nature of our human collective, that social component that makes us aggregate and live in communities, so favoring social versus anti-social behavior. This built-in behavior is likely hard to alter, especially in everyday situations like walking: consequently, this counter-intuitive behavior of social distancing in the unmasked case is very dangerous and it should be subject of special attention, being a critical risk factor even in quarantine, due to necessary mobility (people have to go out at least to grab food). Limiting transportation mobility, like done in Italy, can in fact aggravate this problem. Even worst, this risky social behavior has been resilient to enforcement and media campaigns, thus also explaining the inefficiency of many public health measures against COVID-19.
A key strategy to get rid of the paradox and its danger is to try to de-activate the built-in social rules of people, by triggering an explicit counter-effect mechanism and so turning unconscious social behavior into conscious anti-social behavior.
This safety trigger can be activated via visual stimuli that remind of the danger of social proximity, making people change their common dangerous behavior and implement a safer social distancing strategy.
Wearing a mask instead triggers this sort of repulsive effect, “pushing farther” people and the skew of the distribution, changing their common behavior so to gain social distance (even by stepping out of sidewalks). The distance increases with patched DIY masks, confirming the effect of a visual stimulus. Goggles act as “social distance boosters”, again consistently with the hypothesis that a visual stimulus signaling danger makes people more sensible to safety and increases social distancing protection. The good news is that the effectiveness of this booster seems also consistent with time.
Bron: https://arxiv.org/pdf/2005.12446.pdf
Bron: 
Wat is de waarde van cijfers van ziekenhuisopnames als de patiënten die vanwege COVID-19 in het ziekenhuis zijn opgenomen en de patiënten die 'om een andere reden' zijn opgenomen zonder specificatie bij elkaar worden opgeteld?